filozofia dziejów
Encyklopedia PWN
Augustyn, Augustyn z Hippony, Augustyn Aureliusz, łac. Aurelius Augustinus, święty, ur. 13 XI 354, Tagasta, Numidia (ob. Suk Ahras, Algieria), zm. 28 VIII 430, Hippo Regius (Hippona, ob. Labda k. Annaby, Algieria),
najznamienitszy Ojciec Kościoła i jeden z czterech wielkich Doktorów Kościoła zachodniego, główny autorytet filozofii i teologii zachodniej do XIII wieku.
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
filozof niemiecki, jeden z głównych przedstawicieli klasycznej filozofii niemieckiej.
historiozofia
dziedzina ogólnych rozważań nad przebiegiem procesu dziejowego, nad sensem historii, charakterem, znaczeniem i statusem praw historycznych, sposobami rozumienia historii, czynnikami jej rozwoju;
[gr. historía ‘badanie’, ‘informacja’, ‘opowiadanie’, sophía ‘mądrość’],
filozofia historii, filozofia dziejów,
dyscyplina nauki, której przedmiotem badań jest religia we wszelkich jej przejawach i aspektach;
francuski pisarz, filozof, teoretyk wychowania.
